Wydało się

- Miałam tylko cztery lata. Jednak kochała moją siostrę. Pewnego wieczoru usłyszałam jak moja mama mówi, że zabije Christinę. Stwierdziła, że skoro jest charłaczką, to do niczego się nie nadaje i przynosi hańbę naszej rodzinie.
Tata nie protestował, to mama podejmowała wszystkie decyzje. On tylko się nami opiekował kiedy jej nie było. Tej nocy zakradła się do sypialni Christy. Ale ja już na nią czekałam. Najpierw była zaskoczona, że mnie tam znalazła, potem zła, że ją nakryłam, a na końcu wściekła, że nie byłam jej posłuszna. Nie cofnęłam się. Zasłaniałam siostrę, która nawet się nie obudziła. Moja mama jednak była kobietą, która doążyła do celu bez względu na wszystko. Rzuciła ma mnie Avada Kedavra.
- Co? Chyba nie myślisz, że w to uwierzę? - zapytałam kpiąco.
 Na te słowa Sasha podniosła koszulkę ukazują brzuch. Widniała na nim blizna w kształcie błyskawicy.
- Moja mama jest bezwzględna. - oznajmiła.
- Ale ... - zatkało mnie. - Jak przeżyłaś?
- Wypaliło mi część wnętrzności. Moja siostra krzyknęła. Mama zdążyła wypowiedzieć Avada Kedavra, zanim do pokoju wbiegła Yvonne z tatą. Christy przeżyła z blizną taką jak moja, tylko na czole. Matka jednak nie miała tyle szczęścia. Zginęła. Tata wezwał lekarzy z Kliniki Św. Munga i tylko dzięki ich natychmiastowej reakcji udało mi się przeżyć.
- Sasha ... ja ... - nie wiedziałam co powiedzieć.
- Nie lituj się nade mną. Zrobiłabym to jeszcze raz żeby ją chronić.
- Jesteś bardzo odważna.
- Tiara rozważała to chcąc mnie przydzielić do Gryffindoru. Rozważała również moje kłamstwa, chcąc mnie przydzielić do Slytherinu. Stanęło na Ravenclaw.
- Maureen ja ... też chciałbym ci coś powiedzieć. - oznajmił Raiden.
 Spojrzałam na niego zdezorientowana. Przecież wiedziałam, że jest synem tego Śmierciożercy.
- Ja wiem co ci się stało. Wiem o śmierci twojego taty i siostry.
 Oddech mi się zatrzymał.
- Skąd? - zapytałam.
- W wakacje przed trzecią klasą znalazłem starą myślodsiewnię taty. Zobaczyłem jego spojrzenie z tego dnia. Po dwóch dniach spotkałem ciebie. To mnie przeraziło. Poznałem cię. Od tamtej pory mam dziwne sny. Zdałem sobie sprawę, że wytworzyło się między nami połączenie. Dzielimy sny. To dlatego przed pójściem do Hogwartu śnił ci się inny sen.
 O, Merlinie nie! Nie, nie, nie, nie! To nie może być prawda! Zaczęłam drżeć. Chwyciłam się brzegu ławki. W uszach zaczęło mi szumieć, wzrok miałam jak nie wyostrzony obraz aparatu. Nogi się pode mną uginały, nie byłam w stanie stać prosto. Upadłam. Raiden mnie złapał. Coś do mnie mówił, ale nic nie słyszałam. Jedno tylko słowo dotarło do moich uszu i ucieszyłam się słysząć je - Marven.

- Że co!? Kompletnie ci odbiło! Odwal się od mojej siostry! - usłyszałam.
 Odruchowo chwyciłam czyjąś rękę leżącą obok mojej. Myślałam, że to mój brat.
- Maureen! Hej wstajesz? - to jednak był David.
- No chyba. - mruknęłam próbując otworzyć oczy.
 Usiadłam na jak się okazało ławce w tej samej klasie w której zamknęliśmy się z Sashą i Raidenem. Obok mnie siedział David i Holon. Przy drzwiach stał Marven i jego były przyjaciel. Nasza perkusistka stała ze spuszczoną głową pod tablicą.
- Wynoś się! Nie chcę cię więcej widzieć! - wykrzyknął Marven.
- A czy ona tego chce? - Ślizgon wskazał na mnie.
 Brat spojrzał na mnie zdziwiony. Ulżyło mu gdy zobaczył, że usiadłam. Ale już po chwili mina mu zrzedła myśląc o słowach byłego kumpla.
- Pewnie, że nie!
- Marv - powiedziałam. - Co on mówił?
- Co za różnica!? Mówił jakieś niedorzeczne głupoty o połączeniu snów i innych durnotach.
- On mówił prawdę.
- Skąd to wiesz? - brata zamurowało.
- Mówił mi o tym. Wierzę, że to prawda.
- Na jakiej podstawie?
- Wiedział coś czego nie wiedział nikt inny. Wiedział, że jednego dnia śnił mi się inny sen.
- Był inny niż wszystkie pozostałe. Mój ojciec i jego siostra rozmawiali z tobą. - dodał na potwierdzenie swoich słów Raiden.
- Maureen błagam powiedz, że on kłamie i będę mógł go wywalić za drzwi.
- Nie mogę. To prawda. - łzy wzbierały mi w oczach na wspomnienie tamtego snu.
- A do tego jest jeszcze coś co wy - Wood wskazał na Holon i David'a. - powinniście wiedzieć. Wasza ukochana przyjaciółka Sasha jest moją kuzynką.
- Dosyć tego! Bredzisz jakbyś wypił litr ognistej whiskey! - grzmiał Marven.
 Podszedł do niego i wymierzył cios. Trafił prosto w przedramię. Ślizgon podciągnął rękaw by pomasować obolałe miejsce, odsłaniając Mroczny Znak. W oczach mojego brata zawitał błysk złości.
- Nie. Zostaw go! - krzyknęłam.
 Szybkim ruchem wstałam ze stołu. David próbował mnie chwycić, ale mu się wyrwałam. Holon tylko stała zdziwiona nie mogąc się poruszyć. Podbiegłam do brata, który już rzucił się na Wood'a z gołymi pięściami. Raiden przywalił mu prawym sierpowym w oko, zostawiając na nim siniak. Jednak Krukon był tak zawzięty, że natchmiast kopnął przeciwnika. Jeszcze nigdy nie widziałam mojego brata tak wściekłego. Złapałam go za ramiona, a Sasha zrobiła to samo ze swoim kuzynem. Raiden się uspokoił, ale Marven nadal ciskał gromy.
- To prawda! Wszystko co mówi to prawda! - wypaliła Krukonka.
- I mówi to dziewczyna, która okłamywała nas od początku. - do rozmowy włączył się David. - Maureen, wierzysz jej i temu zdrajcy?
- Tak. - odparłam twardo.
- Dlaczego!? - mój chłopak chyba nie spodziewał się takiej odpowiedzi.
- Dlatego, że wiem. Usłyszałam całą historię. Wierzę, że Sasha okłamywała nas byśmy nie oceniali jej po jej matce. A co do Raidena, to on wie coś czego nie wiedział nikt oprócz mnie. Myślisz, że zgadłby co mi się śniło? Wysłuchajcie ich. - poprosiłam.
 Marven, David i Holon popatrzyli na mnie niepewnie. Czy możemy jej uwierzyć?