Związki

Maureen wołająca Davida.

Kochani czytelnicy!
Wróciłam po przerwie. Nie sądziłam, że uda mi się wrzucić ten wpis tak wcześnie. Spędziłam na prawdę przyjemne i szczęśliwe dni bez szkoły ;) a jak Wam mija koniec maja? Już odliczacie dni do wakacji? Ja tak ;) Ale jeszcze trochę czasu nam zostało. Więc zapraszam na rozdział!

Zmiana!

Nastąpiła zmiana. Cała akcja przeniosla się o jeden rok do przodu. Wróćcie do wpisu "Slytherin (again)" i sprawdźcie. Mam nadzieję, że skumacie ;)

OSTRZEŻENIE!

Jeśli jesteś Mroczną Kosiarką przygotuj sobie torebkę w razie czego.

- Jesteś tego pewna? - zapytał David.
- Jestem.
- Ja ci ufam. Jeśli ty twierdzisz, że można im  ufać, to ja też.
 Odetchnęłam z ulgą. Sasha uśmiechnęła się przez łzy i poszła wyściskać chłopaka. Po chwili dołączyła do nich Holon. Marv popatrzył na byłego przyjaciela pogardliwym wzrokiem.
- Jej może i ufam, ale jemu nigdy. - oznajmił mając na myśli perkusistkę i Raidena.
 Po tych słowach wyszedł z klasy. Stwierdziłam, że my powinniśmy zrobić to samo. Wracałam do Pokoju Wspólnego z Holon i Davidem.
- Hej Holon! Idź dalej dogonimy cię. - oznajmił Dave w lochach.
 Dziewczyna wzruszyła ramionami i ruszyła do dormitorium. A ja zostałam ze Ślizgonem sam na sam w lochach. Brzmi strasznie, ale to mój chłopak.
 Dave przycisnął mnie do ściany. Pochylił się nade mną i szepnął mi uwodzicielsko do ucha:
- Byłaś dzisiaj bardzo odważna. - jego oddech łaskotał mnie w szyję.
- Zrobiłam to co uważałam za słuszne.
- A ten koleś - Raiden. Co z nim? - przysunął się bliżej.
- Kłamał bo nie umiał się odnaleźć. Bał się braku akceptacji. I jest kuzynem Sashy.
- Świetny z ciebie detektyw. Co powiesz na chwilę tylko ze mną?
- Nic nie powiem, tylko cię pocałuję.
 Przyciągnęłam go za krawat od szaty. Nasze usta się złączyły. Całowaliśmy się, ja i David na środku korytarza w lochach.
 Jego usta z łatwością odnalazły moje. Ślizgon całował mnie namiętnie jak zawsze. Jesteśmy ze sobą już od roku. Naszą rocznicę uczciliśmy piknikiem nad jeziorem. Holon zawsze uważała, że wyglądamy razem dosyć komicznie. Ja ubrana jak gwiazda rocka i David z swoją fryzurą jak Justin Bieber. Oboje wyglądamy jak osoby związane z muzyką i oboje nimi jesteśmy. Od czasu naszego występu na Konkursie Talentów gramy w szkole jako Black Cat. Korzystamy z pokoju w którym grał Chevy z Dish. Niestety jego zespół się rozpadł po odejściu Raidena. Teraz brat Holon jest naszym menażerem. Załatwia nam występy po każdym meczu quidditcha.
 W zeszłym roku wygraliśmy Puchar Quidditcha. W tym nie będziemy mieć tak dużych szans. Drużyna Ravenclaw w tym roku ma niebiański skład. Ale za rok odejdzie Marven.
 To jest ostatni rok mojego brata i Marilyn w szkole. Oni zdają OWUTEMY, a ja SUMY. Sasha mówiła, że dziewczyny z jej dormitorium już nie dają jej spokoju z powodu egzaminów. Czyli tak jak powiedziała kiedyś Zella - Kujonki Krukonki.
- Czy tylko ja uważam, że do siebie totalnie nie pasujecie? - usłyszałam za plecami.
 Odskoczyłam jak poparzona od chłopaka. Zarumieniłam się. Przerażona spojrzałam za siebie. To był Raiden.
- Tylko ty. - Dave popatrzył na niego pogardliwie.
- Nie sądzę. Sasha twierdzi, że jesteś po prostu zbyt łagodna żeby powiedzieć temu kretynowi, że jest totalną ciotą. Może przyjaźnić to się możecie, ale nigdy nie licz na coś więcej chłopaczku. - zakpił.
- David to ... nie jest prawda.
 Basista popatrzył na mnie jak uderzony. Ale przecież jesteśmy razem już od roku. Ja i Dave jesteśmy szczęśliwi. On chyba nie uwierzy w słowa kogoś komu przed chwilą sam by nie zaufał?
- Ja ... idę już. - mój chłopak odwrócił się i ruszył do Pokoju Wspólnego.
- David! David! - krzyczałam za nim.
 Nie zwracał na mnie uwagi. Już odszedł. Zniknął za ukrytym wejściem do Pokoju Ślizgonów. Wstrząśnięta obejrzałam się na Raidena. Gniew wypełnił moje żyły. Podeszłam i dałam mu z liścia w twarz.
- Ty idioto!! - wydarłam się.
- Eeej! Co ja zrobiłem? - uśmiechnął się niby niewinnie masując policzek.
- Kpisz sobie? Rozwalasz mi związek.
- Zabrzmiało głupawo.
 Tak. Potwierdziłabym to gdyby nie to, że nie miałam teraz ochoty się z nim zgadzać.
- Jak cię rzuci, zawsze możesz iść się pocieszyć Brandonem. - zauważył Rick.
- Że co?
- Brandon, kumpel Marvena. Szaleje za tobą. Nie zauważyłaś?
 Przypomniałam sobie blondyna. Faktycznie mój brat miał takiego przyjaciela, ale czy on za mną szalał? Próbowałam znaleźć w pamięci jak się do mnie odnosił. Zawsze się do mnie specyficznie uśmiechał, próbował zagadać, ale Marven zawsze go ganił z nie znanych mi powodów. Brandon zawsze chętnie opowiadał mi o sekretach drużyny Ravenclaw nie zważając na to, że jestem w przeciwnej drużynie. Chętnie mnie słuchał, zwłaszcza gdy mojego brata i chłopaka nie było w pobliżu. Gdy ja i David byliśmy razem wydawał się czymś zmartwiony, wymyślał jakieś dziwne powody. Współczułam mu braku zadania z transmutacji czy zgubienia kota - Gavina. Pocieszałam go dobrymi słowami i od razu robiło mu się lepiej. Ze trzy razy proponował mi wypad do Hogsmede akurat wtedy kiedy byłam umówiona z Davidem. Na miotłę Wiktora Kruma! On jest we mnie zakochany!
- Nie. Nie zauważyłam. - odpowiedziałam chłopakowi i ruszyłam.do Pokoju Wspólnego.
 W środku siedziały jakieś dziewczyny ze starszej klasy, ale po Davidzie nie było śladu. Ruszyłam więc do dormitorium. Holon leżała w łóżku i czytała książkę. Blondyny 1 i 2 zabijały się nawzajem wzrokiem. Ricci wyjątkowo siedziała cicho na kufrze odrabiając zadanie domowe na wróżbiarstwo. Usiadłam bez słowa na łóżko.
 Tyle dziwnych rzeczy się dowiedziałam. Najbardziek ciekawi mnie połączenie snów ze Śmierciożercą Jr. W jaki sposób możemy wpływać nawzajem na swoje sny? Przebrałam się w piżamę. Położyłam tyłek na łóżku i próbowałam zasnąć. Po około pół godziny mi się udało.
 Szłam pomiędzy kłosami. Niebo nad moją głową miało prawdziwie błękitny kolor. W oddali małowała się zieleń lasu. To było nasze pole. Wyglądało jak przed pożarem. Kłosy były już dojrzałe. Przejechałam po nich ręką. W oknie nie zniszczonego domu widziałam tatę i Saden.
- Maureen.
 Za moimi plecami stał Raiden. Miał błękitną koszulę w kratę z podwiniętym rękawem. Na którym nie było Mrocznego Znaku. Uśmiechnął się do mnie perliście.
- Wyglądasz prześlicznie w sukience. - zauważył.
 Spojrzałam w dół. Faktycznie. Miałam na sobie sukienkę w kolorowe kwiaty. Włosy szamotały mi się na wietrze.
- Dziękuję.
- Czy to nie jest to o czym zawsze marzyłaś? Czy nie tego chcesz? Pola jak dawniej, rodziny i mnie?
 Obudziłam się o czwartej nad ranem, zlana potem. Co to do cholery było?